زمینه و هدف: امروزه یکی از موضوعات مورد توجه در علم داروسازی تلاش در جهت بهبود جذب و نفوذ داروهای با نفوذپذیری کم است. در این راستا هدف این پروژه بررسی سرعت دیالیز فورزماید در حضور ماکرومولکولهاست. این بررسی بر اساس معادله دونان صورت گرفته است. اساس انتخاب ماکرومولکول بار یونی آن است. پلیمر آنیونی سدیم کربوکسی متیل سلولز به عنوان کاندیدای مطرح جهت افزایش جذب روده ای داروی آنیونی و متیل سلولز به عنوان پلیمر بدون بار جهت بررسی اثرات ویسکوزیته مورد استفاده قرار گرفتند. روشها: به این منظور، پلیمرهای به کار رفته با غلظت های  ((MC: %0.05, %4, %8) , (NaCMC: %0.5, %2, %3, %6, %8))و غلظت دارو در تمامی مراحل 5.12 µg/ml بوده است. تمامی پروسه در یک محفظه گیرنده که کیسه  دیالیز حاوی پلیمر و دارو در آن (محیط دهنده) قرار گرفته  بودند صورت گرفت و دمای محیط دیالیز در 37C˚ ثابت نگه داشته شد. نمونه های برداشته شده از محیط گیرنده تا 4 ساعت جمع آوری شده و نهایتا" در طول موج 5/277 نانومتر با استفاده از دستگاه اسپکتروفوتومتری UV آنالیز شدند. نتایج: نتایج حاصله نشان داده است که افزایش غلظت پلیمر آنیونی تا یک مقدار معین، سرعت دیالیز داروی مورد نظر افزایش می دهد. این مشاهده با پدیده دونان قابل توجیه است. یعنی پلی الکترولیت آنیونی باعث افزایش نفوذ داروی آنیونی میگردد. لیکن با افزایش بیشتر غلظت پلیمر به دلیل افزایش ویسکوزیته محیط، سرعت دیالیز کاهش می یابد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده ماکرومولکول های یونی می توانند به عنوان افزاینده های جذب در فرمولاسیون داروهای یونی مورد استفاده قرار گیرند.

زمینه و هدف: هدف این تحقیق بررسی میزان نفوذپذیری روده ای فورسماید در حضور ماکرومولکولهای آنیونی است.روشها: در روش پرفیوژن روده به روش یکبار عبور، یک بخش حدود ده سانتیمتری از ژژونوم رت بیهوش کانوله شد و محلول دارو از این قسمت عبور داده شد. سرعت پرفیوژن ml/min  0.2و مدت زمان نمونه گیری 90 دقیقه بود. نمونه های خروجی در فواصل 10 دقیقه ای برای اندازه گیری مقدار داروی باقی مانده جمع شده و میزان داروی باقیمانده در نمونه ها توسط HPLC تعیین مقدار شد و نهـایتا Peff (نفوذپذیری موثر روده ای) بر اساس غلظت ثابت یکنواخت محلول خروجی و نیز غلظت اولیه ورودی محاسبه گردید.یافته ها: نتایج حاصله نشان داد که افزایش غلظت پلیمر سدیم کربوکسی متیل سلولز، میزان نفوذپذیری روده ای داروی مورد نظر را به طور معنی داری افزایش می دهد (P˂0.001). افزایش نفوذپذیری با پدیده دونان و تاثیر ماکرومولکول آنیونی روی اتصالات محکم بین سلولی با واکنش با یون کلسیم قابل توجیه است یعنی پلی الکترولیت آنیونی باعث افزایش نفوذ داروی آنیونی می گردد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده ماکرومولکولهای آنیونی تا یک غلظت خاصی می توانند به عنوان افزاینده های جذب در فرمولاسیون داروهای آنیونی مورد استفاده قرار گیرند.

در این پژوهش خمیرکاغذ جوهرزدایی شده(DIP) از طریق وارد کردن گروه های باردار در سطح الیاف توسط کربوکسی متیل سلولز(CMC) به منظور تولید خمیر کاغذی مقاوم تر اصلاح شد. تیمارهای اصلاحی خمیر کاغذ در دمای 85، 95 و120 درجه سانتی-گراد، مدت زمان واکنش 60، 90 و 120 دقیقه و در حضور الکترولیت کلرید کلسیم انجام شد. سپس زمان آب گیری، قابلیت نگهداری آب(WRV)، مقاومت به کشش، مقاومت به ترکیدن، ماتی و روشنی خمیرکاغذهای اصلاح شده با CMC اندازه گیری و با مقادیر متناظرخمیر کاغذهای تیمار شده با کربوکسی متیل سلولز به صورت افزودنی مرسوم و خمیرکاغذ اصلاح نشده مقایسه شد. نتایج نشان دادند که مقاومت به کشش و مقاومت به ترکیدن خمیرکاغذ اصلاح شده با کربوکسی متیل سلولز در مقایسه با خمیرکاغذ اصلاح نشده و تیمار شده با کربوکسی متیل سلولز به صورت افزودنی بهبود یافتند. در حالی که خواص نوری و سرعت آب گیری در اثر اصلاح تحت تأثیر قرار نگرفتند. بر خلاف انتظار قابلیت نگه داری آب توسط خمیر کاغذ اصلاح شده در مواردی کاهش یافت.

کوپلیمر پیوندی اکریل امید با کربوکسی متیل سلولز (5/0-4/0 d.s) با استفاده از یون سریک، یون سریک- مولکول کاهنده در محیط ابکی تهیه شد. کوپلیمر پیوندی با طیف سنجی IR شناسایی گردید. گستردگی کوپلیمر پیوندی بر حسب غلظت یون سریک و یون سریک‑مولکول کاهنده اندازه گیری شد. مشخص گردید که با اضافه شدن مولکول کاهنده تا 13 مرتبه میزان پیوند افزایش داده شده است. انعقاد در ساختار نمونه کوپلیمر و کربوکسی متیل سلولز غیرپیوندی با استفاده از سیال کانولین (25/0%) در اب مقطر مطالعه گردید. ظرفیت انعقاد به صورت کاهش در میزان کدری اندازه گیری گردید و بیشترین مقدار مربوط به کربوکسی متیل سلولز– g اکریل امید می با شد. این مقدار به تعداد و اندازه مولکول پلی اکریل امید پیوندی بستگی دارد

امروزه تولید فیلم های خوراکی، از پروتئین ها، پلی ساکاریدها، چربی ها و یا ترکیبی از آن بسیار مورد توجه قرار گرفته است. ژلاتین با داشتن ماهیت پلیمری قابلیت تولید فیلم سازی خوبی دارد و فیلم های تجزیه پذیر طبیعی و جایگزین کردن آن ها به جای پلاستیک های سنتزی راه حل مناسبی برای به حداقل رساندن آثار نامطلوب و زیان آور زباله های سنتزی است ولی مشکل اصلی آن آب دوستی به نسبت بالا و خواص مکانیکی به نسبت ضعیف فیلم های حاصل از آن در مقایسه با فیلم های سنتزی رایج می باشد. در این پژوهش فیلم هایی از ژلاتین ماهی با نسبت های (5، 10، 15 و 20 درصد) با کربوکسی متیل سلولز به روش کاستینگ در دمای 85 درجه سانتی گراد تهیه شد. اثر غلظت های مختلف کربوکسی متیل سلولز بر روی نفوذپذیری نسبت به بخار آب (WVP)، ظرفیت جذب آب (WAC) و حلالیت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کربوکسی متیل سلولز نفوذپذیری فیلم های ژلاتینی نسبت به بخار آب فیلم ها کاهش یافت و ظرفیت جذب آب و حلالیت فیلم ها افزایش یافت. به طورکلی افزودن کربوکسی متیل سلولز علاوه بر بهبود شفافیت فیلم های ژلاتینی خواص فیزیکوشیمیایی آن ها را نیز بهبود داده و راه را برای استفاده از این بایوپلیمرها در صنایع بسته بندی هموار می کند.

زمینه: ایندومتاسین یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی است که در درمان دردهای مختلف مثل التهاب و ورم مفاصل مصرف می شود به دلیل عوارضی که فرم های آهسته رهش و کپسول این دارو ایجاد می کنند نیازمند یک راه جایگزین است. مصرف این دارو به صورت پوستی و موضعی دارای مزایایی است که از آن جمله می توان به زدودن عوارض گوارشی و نگهداری سطح پلاسمایی دارو برای دوره طولانی و مناسب اشاره کرد. هدف از این کار تهیه و ارزیابی ژل موضعی ایندومتاسین به عنوان یک فرآورده پوستی با ظاهر و پایداری مناسب به منظور کاهش عوارض جانبی آن می باشد که بتواند میزان مناسبی از دارو را به موضع برساند. پس از بررسی فرمول های مختلف ساخته شده از لحاظ ظاهر و پایداری، بهترین فرمول ها انتخاب گردید و آزمایشات رئولولوژی، پایداری و آزادسازی بر روی آن ها انجام گرفت.روش: در ابتدا منحنی استاندارد ایندومتاسین رسم شد و سپس ژل هایی با غلظت های مختلف کربوکسی متیل سلولز (CMC) و هیدروکسی پروپیل سلولز (HPC) تهیه گردید. آزمایشات تعیین تیکسوتروپی، پایداری و آزادسازی دارو از ژل بر روی ژل های انتخاب شده صورت گرفت.نتایج 5 HPC :درصد و2.5 CMC  درصد به عنوان بهترین درصد از این پلیمرها برای ساخت فرمولاسیون های حاوی ایندومتاسین انتخاب شده که آزادسازی دارو از این فرمولاسیون ها از معادله درجه اول تبعیت می کنند و نیز از لحاظ رئولوژیک رفتار پلاستیک خیلی جزئی نشان می دهند.نتیجه گیری: طبق بررسی های به عمل آمده، بهترین فرمولاسیون از پلیمر HPC حاصل شده که با افزایش غلظت ویسکوزیته و شفافیت بهتر می شد، ولی در غلظت های بالاتر از 5 درصد کیفیت ژل ها کاهش می یافت.

نانوفیبر سلولز (NFC) پلیمر خطی D-گلوکز با مناطق کریستالی و آمورف می باشد که به صورت توام با کربوکسی متیل سلولز (CMC) به میزان 0% تا 1% با هدف بهبود خصوصیات رئولوژیکی مایونز کم چربی (30% روغن) استفاده گردید. پس از تهیه 5 تیمار، آزمون ویسکوزیته ظاهری روی آنها انجام شد. سپس 3 نمونه منتخب تحت آزمون های رئولوژیکی، تعیین اندازه ذرات و میکروسکوپ نوری قرار گرفتند. نمونه حاوی 0.5% نانوفیبر سلولز- 0.5% کربوکسی متیل سلولز با داشتن کوچکترین اندازه ذرات و میزان یکنواختی کمتر از نمونه شاهد تجاری، دارای نزدیکترین مقدار ویسکوزیته ظاهری به ویسکوزیته نمونه شاهد تجاری بود (p<0.05). از برازش داده ها با مدل هرشل بالکی مشخص شد که افزودن توام نانوفیبر سلولز و کربوکسی متیل سلولز موجب تغییر معنادار در شاخص های رئولوژیکی مورد بررسی نشد (p>0.05). طی آزمون روبش فرکانس، روند تغییرات مدول الاستیک نمونه ها در سطحی بالاتر از مدول ویسکوز (″G′>G) قرار گرفت و بیانگر تقویت ویژگی های الاستیک در آنها بود. با توجه به نتایج آزمون ها، تیمار حاوی 0.5% نانوفیبر سلولز- 0.5% کربوکسی متیل سلولز به عنوان بهترین تیمار معرفی گردید.

رویکرد بهینه سازی ازدیاد برداشت نفت در دهه اخیر یکی از نیازهای اصلی این صنعت برشمرده شده است. هیدروژل ها در این حوزه با توجه به ویژگی های منحصربه فرد خود همچون ساختار سه بعدی، خیاط دوز و دوست دار محیط زیست کاربرد قابل توجهی دارند. با این حال، مطالعات مرتبط با کاربرد هیدروژل ها در ازدیاد برداشت نفت همچنان محدود است. در این مقاله، هیدروژل از پیش تشکیل شده پایدار و اقتصادی بر پایه کربوکسی متیل سلولز به منظور ازدیاد برداشت نفت طراحی و ساخته شده است. به منظور شناسایی ساختاری و بررسی عملکرد PPGs بر پایه کربوکسی متیل سلولز از آزمون های FTIR، آنالیز توزین حرارتی، تورم، رئولوژی، تعیین زاویه تماس و در نهایت سیلاب زنی در مقیاس میکرو استفاده شد. نتایج آزمون FTIR ساختار شیمیایی و پلیمریزاسیون موفق در تشکیل PPG را تایید کرد. براساس آزمون TGA نمونه سنتز شده تا دمای C° 120 دارای پایداری حرارتی قابل قبولی است. قابلیت تورم و جذب آب با حفظ ساختار هیدروژل بیش از 15 برابر وزن خشک اولیه در محیط آب نمک و دمای C° 90 تعیین شد. شایان ذکر است که نمونه ساخته شده قابلیت حفظ و بازیابی ساختار خود را تا کرنش 70% دارد. PPGs بر پایه کربوکسی متیل سلولز قابلیت کاهش 88/47 درجه زاویه تماس و تغییر ترشوندگی از نفت دوست به آب دوست سنگ مخزن را دارد. در نهایت افزایش 24% تولید نفت با سیلاب زنی در یک میکرومدل شیشه ای نسبت به تزریق مرحله دوم با مکانیزم های بهبود بازدهی جاروبی، کاهش نسبت تحرک و بهبود ترشوندگی سطح حاصل عملکرد هیدروژل حاصل شد. این در حالی است که تزریق پلیمر در شرایط مشابه تنها به افزایش 15% تولید نفت منجر شد. نتایج حاکی از پتانسیل بالای PPG برپایه کربوکسی متیل سلولز در بهبود تولید نفت در شرایط سخت مخزن بوده و اهمیت تحقیقات گسترده تر برای بررسی هیدروژل ها بر پایه پلیمرهای طبیعی و بهینه سازی آن ها را بیش از پیش نشان می دهد.